Zo leuk kan online daten zijn!

Vorig jaar had ik een profiel op de site maar zonder noemenswaardig resultaat. Ik heb het toen maar tijdelijk verborgen. Op die manier kun je natuurlijk niemand leren kennen, vandaar dat ik mijn profiel op een eenzame avond weer actief maakte. De volgende dag had ik al een reactie. Bij het zien van zijn foto wist ik direct; dit is waar ik naar op zoek ben. Ik had nog niet eens zijn profiel gelezen. Na het lezen van zijn profiel, werd mijn eerste indruk enkel bevestigd. Er volgden heel wat aangename gesprekken. Al snel spraken we af en het klikte van het eerste moment. Ondertussen zijn we al zes weken een hecht koppel, maar het voelt alsof wij al jaren samen zijn. Onze relatie is nog pril maar ik weet dat het goed zit en dat dit niet zomaar van voorbijgaande aard is. Na alle ellende van de laatste jaren, lacht het geluk mij eindelijk terug toe. Dit wens ik iedereen van harte.

“De geest leeft van het toeval, maar hij moet het wel grijpen.”
Vaak verwondert het ons nog hoe onze puzzelstukken elkaar gevonden hebben en zo soepel ineen gevallen zijn, tussen honderden andere stukken die niet minder opvielen dan de onze. Dat denken we bijvoorbeeld, op het moment dat haar dochter (ondertussen toch wel onze dochter), onder het dak dat we samen vonden en nu delen, vlijtig aan een puzzel gebogen zit en zij ons herinnert aan onze belofte om mee te helpen. Ja, wij hebben dankzij haar het puzzelen herontdekt! Maar niets is minder waar: het toeval bracht ons samen, maar we grepen het met beide handen stevig vast en lieten niet meer los. We geloofden in het geluk dat we beide verdienden en staken er onze nek voor uit. Dit is onze boodschap aan iedereen op deze site.
Ikzelf en mijn allerliefste wonen ondertussen samen. De dochter van haar maakt ons nieuw samengesteld gezin volledig. In november 2013 “ontmoeten” we elkaar op de datingsite, op een moment dat ik eigenlijk moedeloos met online daten wou kappen. Ik had weken geleden een kort berichtje naar haar gestuurd; zij kon net een maand gratis gebruik maken van de site. Ze reageerde, en we waren vertrokken voor een aantal berichten heen en weer. Ik was werkzoekend en er deed zich misschien een opportuniteit voor; ze steunde me onverbiddelijk en hoopte mee op een verlossend telefoontje. Van haar kant wond ze er geen doekjes om: ik heb een dochter van 5 jaar, een stukgelopen huwelijk van 6 jaar en bedrog is me niet vreemd. Terug een liefhebbende man, dat had ze nodig. Ik heb hard mijn best gedaan om haar met de juiste woorden erkenning en begrip te geven. “Liefde is een werkwoord” heb ik haar letterlijk gestuurd, een inspiratie die we nu dag na dag in de praktijk proberen om te zetten.
Een eerste ontmoeting, zonder muisklikken, vond plaats in Gent, tijdens de Winterfeesten. Ik hield een parkeerplaats vrij voor haar, geen overbodige luxe op dat moment. Toen ze haar eerste woorden uitsprak, met de meest heldere stem die ooit mijn oren had bespeeld, stond ik al aan de grond genageld. “Waar kan ik hier betalen?” Goed, we wurmden ons op een drafje door de massa dat zich die avond tegoed wou doen aan de Gentse wintersfeer. Vervolgens zaten we al snel tegenover elkaar in het restaurant; ik het dichtst bij de deur, waar de koude tocht mij maar al te vaak vergezelde wanneer klanten tevergeefs naar een plaatsje kwamen solliciteren. De dienster, op het randje van onvriendelijk, had haar dagje niet en daar haalden wij dan weer het nodige vertier uit. Zij nam en hield meestal het woord, trouwens vandaag nog een volwaardige en spontaan gegroeide gewoonte… Nog een cafébezoek later stonden we terug aan de parkeerplaats, waar onze vuurdoop begonnen was. Als afzwaaier gaf ik haar een cadeau: een doosje gevuld met een typisch Gentse lekkernij. Dit was een knipoog naar het goede nieuws dat mij daags voordien bereikt had: een nieuwe job! Ik kreeg namelijk de kans om die lekkernij mee te helpen fabriceren in het familiebedrijf.
En weg was ze, blij met een geslaagde date maar nog steeds bevat door twijfel en lage verwachtingen voor het vervolg. In mijn doorgaans chaotische en dromerige kop was er echter iets in gang gezet.
We hielden nadien contact, tot opluchting van haar voor wie het daten vreemd was. Zelf kon ik het ook al een succes noemen, want één date zonder vervolg stond tot dan geboekt als mijn gemiddelde!
Mijn overtuiging groeide zienderogen en de tweede date moest mijn schot in de roos worden. De voorbereidingen die ik daarvoor trof waren haast van protocollair niveau. Die zorgden er trouwens voor dat ik de dag zelf rust en vertrouwen kon uitstralen! Om het u te schetsen: in mijn auto waren kerstversiering en een glaasje zoete wijn voorzien. We reden naar Knokke en wandelden het strand af. Ik hoopte ergens een verlaten duin tegen te komen en daar een soort liefdesverklaring ten berde te kunnen brengen. De liefdesverklaring zat klaargestoomd in mijn hoofd, maar de duin die moest opduiken hoegenaamd niet! Maar het geschiedde zoals gewenst. Zij was tot gelukstranen bewogen en we kusten. Hoe de zee toen, bijna ingehouden, het strand overspoelde, hoe winterblauw de lucht kleurde, welke luxeappartementen rechts van ons in de zon baadden… dat zullen we nooit vergeten. Die avond en die nacht leek het samen dineren, de babbel, het geknuffel in de zetel en zowel het inslapen als ontwaken zo onwezenlijk. Zoals het nu ook nog altijd aanvoelt. Exact een jaar hebben we nu samen in vuurknetterende liefde doorgebracht. Wat er ondertussen allemaal al in ons scenario geschreven werd, is onwaarschijnlijk: Nieuwjaar 2014 met pasgeboren vlinders, de nieuwe job die geen voldoening schonk en verlaten werd, de eerste ontmoeting met de dochter, een weekend Amsterdam met een muis op vrijersvoeten in het hotel, de zenuwslopende kennismakingen met schoonouders/familie/vrienden, het pendelen tussen twee woonplaatsen om samen van de weekends te genieten, gezondheidsperikelen voor hem en haar, papa die zijn dochter in de steek laat, een 30ste verjaardag met een overschot aan dj’s, de beslissing om te gaan samenwonen en de zoektocht naar een huis, een adoptiegezin voor de kat, frustraties bij het solliciteren, een verhuis en intrek waarbij alles “voorlopig” was, zwoele Gentse Feesten, dieren- en pretparkbezoeken, een blitzbezoek aan Londen, een campingweekend in Westouter, de dochter naar het 1ste leerjaar, een veel te kleine fiets, ouders die zich nestelen in het stiefgrootouderschap, introducties in de wereld van het voetbal, scoutsvergaderingen, dan toch een geslaagde sollicitatie, een veel te grote nieuwe fiets gebracht door de Sint en tot slot… een weekend Parijs gepland om jaar 1 uitgebreid te vieren! Dat, terwijl onze liefde alleen maar groter werd en allang niet meer tot het toeval behoort.

En ja, ik heb mijn lief gevonden op uw site en ik ben er heel gelukkig mee. Verder nog veel succes met de site!

Hoi ik ben Carmen en heb via deze site mijn huidige vriend Rob leren kennen vorig jaar in de zomer. Een week nadat we elkaar voor het eerst gezien hebben zijn we een lange afstands-relatie met elkaar begonnen. Hij woonde namelijk in Groningen en ik in Gent (België). Na 6 maanden ben ik voor hem naar Tilburg in Nederland verhuisd, zodat we elkaar meer zagen en 3 maanden later is hij bij mij ingetrokken. Nu staan we op het punt een huis te kopen en volgend jaar te trouwen! Rob is zo een geweldig persoon hij neemt me zoals ik ben, met mijn angsten erbij. Hij is echt mijn reddende engel! Dankzij jullie heb ik heb hem gevonden dus ook dankzij jullie heb ik een tweede kans op een gelukkig leven gekregen.

Een viertal weken geleden ben ik met haar begonnen te chatten. De eerste dag gechat van 19 uur tot 24 uur en het klikte van in het begin. De tweede chatsessie duurde van 19uur tot half 3 's nachts. Het werd alsmaar beter zodanig dat we de derde dag al een ontmoeting geregeld hadden. Ik heb mijn date afgehaald bij haar thuis en we keken naar elkaar en het was precies dat we elkaar al jaren kenden zo goed klikte het. We zijn samen gezellig gaan eten aan de kust en daar hebben we nog uren gepraat en zijn zelfs bij elkaar blijven slapen en nu bellen we elke dag en zijn in het weekend altijd bij elkaar. We zijn allebei smoorverliefd op elkaar en dat is dankzij jullie site. Iedereen vraagt zich af hoe het mogelijk is dat twee wildvreemde mensen op zo een korte tijd zo een goeie relatie hebben. Ik geloofde nooit in het lot maar nu moet ik mijn mening herzien er bestaat toch zoiets als het lot.

Na een relatie van 6 jaar dacht ik dat ik het voorgoed had gehad met "de liefde". Toch besloot ik op een avond om een profiel aan te maken op de site. Al na enkele dagen kwam er een leuke man mijn profiel bezoeken. Na een hele tijd te chatten vroeg hij me mee uit, en vanaf het eerste moment was er een klik tussen ons. Ik voelde me meteen goed. Er volgden, met tussenpozen, nog enkele dates. Na enkele maanden was er die eerste kus, een gevoel van thuiskomen, van intens gelukkig zijn. We hadden beiden al een hoop ellende meegemaakt in de liefde. En we hebben ook beiden kinderen. We zouden het rustig aan doen. Ondertussen zijn we een maand samen, en kunnen we elkaar niet meer missen! We kijken er al naar uit om samen oud te worden! Hij is mijn alles, en ik ben zijn prinsesje. Het leven is zoveel mooier sinds we elkaar hebben gevonden.

In april begonnen we voor het eerst met elkaar te chatten. Na enkele dagen wisten we al veel van elkaar. Het klikte zo goed via de chat dat we uiteindelijk met elkaar hebben afgesproken. Twee weken later was het dan zover; in het echt klikte nog beter. Het was als een film, we konden het beiden niet geloven. Maar de film is nog volop aan het draaien en we hebben op korte tijd al onvergetelijke momenten gekend en we hopen er in de toekomst nog vele te mogen kennen. We zien elkaar echt graag. We vonden het eerst raar. Een kans van één op duizend op een winnend lotje, maar het is ons gelukt. We hopen dat het alle andere mensen hier ook lukt, want het geluk schuilt soms in een klein hoekje.

Wel heel toevallig, aangeklikt beginnen babbelen, een paar keer afgesproken en het klikte van dag één. Nooit gedacht dat nog een keer mee te maken en nu gelukkig samen en zelfs samen op zoek naar een huisje om samen te wonen.

Ik zag op de site een foto van een mooie jonge man en reageerde dat het jammer was dat hij zo jong was. Ik val namelijk op oudere mannen en hij was 10 jaar jonger. Wij zijn echter blijven mailen en later bellen, samen een dagje gaan shoppen naar Rijsel en nu nog hebben wij regelmatig contact. Hij is ondertussen één van mijn beste vrienden. Wij vertellen elkaar over onze relatie's enz. Ook al heeft deze site mij niet de liefde van mijn leven opgeleverd, toch wel een hele lieve vriend. Dat is voor mij ook veel waard. Dus zeg ik bedankt! Anders had ik deze toffe man die 100 km van mij woont nooit leren kennen.